خبرگزاری حوزه/ در فرهنگ شيعه، اين روز از اهميت ويژه‌اي برخوردار است، ‌چرا که در اين روز، يعني در هيجدهم ذي‌الحجه سال دهم هجرت، پس از بازگشت پيامبر(ص) از حجة‌الوداع، در سرزمينی به نام «خم» به امر خداوند امام علي(ع) را به جانشيني خود برگزيد و با اين کار آيه اکمال دين نازل شد که دشمنان از نقشه‌هاي نابودي دين اسلام ناامید شدند، نعمت الهي بر بندگان تمام و دين اسلام کامل شد و خداوند ابراز رضايت نمود از اين که دين اسلام را براي هدايت بشر برگزيد.(1)

حال پس از رحلت پيامبر(ص) عده‌اي اين امر بسيار مهم و نقطة عطف در تاريخ سياسي ـ اجتماعي مسلمانان را ناديده گرفتند و راهي ديگر در پيش گرفته، در سقيفه بني ساعده دور هم جمع شدند و نتيجه آن شد که همه آگاهيم.

از اين پس مسلمانان دو دسته شدند: دسته‌اي با تمسک به حرکت سقيفه و پيروي از سران سقيفه، در پي خاموش نسيم غدير خم برآمدند و گروهي هم کوشيدند چراغ افروختة پيامبر(ص) را هم‌چنان پرفروغ نگه دارند.

شيعيان که در دستة دوم قرار دارند، در پي فرهنگ‌سازي برآمدند و در غدير خم نزد سادات بني علي و بني فاطمه مي‌روند، تا بگويند ما به امامت امام علي(ع) و فرزندان معصومش عشق مي‌ورزيم و اين روز را با حرکتي نمادين با ديدار فرزندان آن حضرت گرامی می‌داریم تا به این وسيله اعلام نماييم پيرو ولايت حضرت مي‌باشيم. با اين هدف و انگيزه اين روز در عرف شيعيان به عنوان عيد سادات شناخته شده است.

پي‌نوشت‌ها:

1. مضمون آية سوم از سورة مائده.